خانه » وبلاگ » Eschar (پوست مرده سیاه روی زخم)
اسکار eschar

Eschar (پوست مرده سیاه روی زخم)

بافت مرده که از روی پوست سالم زیرش در حال جدا شدن است را “Eschar” می گویند، که عمدتا در سوختگی ها و زخم های بستر شاهد تشکیل بافت “Eschar”هستیم. این بافت اغلب به رنگ قهوه ای و یا سیاه می باشد. {این کلمه را نباید با کلمه اسکار (scar) به معنی جای زخم اشتباه گرفت}

زخم ها بر اساس عمق آسیب و میزان درگیری پوست، به درجات مختلف دسته بندی می شوند. البته در صورت تشکیل بافت “Eschar”، این امکان از بین خواهد رفت. آن هم به این دلیل که، “Eschar”امکان مشاهده لایه های زیرین زخم را دشوار می سازد.

از آن جایی که تشکیل “Eschar”، جزء روند طبیعی بهبود زخم می باشد، همه پزشکان توصیه به برداشتن این لایه نمیشود.

ویژگی ها و مشخصات “Eschar”

  • “Eschar”، بافت تیره و پوسته داری است که در عمق و یا سطح زخم تشکیل می شود.
  • ممکن است “Eschar”نرم تر و یا سفت تر از پوست اطراف باشد.
  • “Eschar”اغلب بخشی از زخم های بزرگ است و نواحی اطراف آن معمولا قرمز رنگ و حساس به لمس می شوند. گاهی شاهد التهاب در این نواحی نیز خواهیم بود.

درجه بندی زخم

با این که امکان تقسیم بندی “Eschar”مانند زخم وجود ندارد، اما معمولا وجود “Eschar” نشاندهنده درجه سه یا چهار در طبقه بندی زخم است.

چهار مرحله زخم عبارتند از:

مرحله 1. در این مرحله، پوست باز نمی شود، اما زخم ظاهر قرمز رنگی پیدا می کند. در صورتی که فشار از روی زخم برداشته شود، پوست به رنگ اولیه خود که سفید است برنمی گردد.

مرحله 2. در این مرحله، زخم باز می شود و احتمال بروز تاول نیز وجود دارد.

مرحله 3. در این مرحله، زخم عمیق شده و ظاهری زرد رنگ و مانند دهانه آتشفشان پیدا می کند.

مرحله 4. این مرحله، شدیدترین مرحله زخم است که عضلات، ماهیچه ها، استخوان ها و تاندون ها نیز درگیر خواهند شد.

 

علت تشکیل 

“Eschar” به دلیل سوختگی و کوتر کردن (استفاده از گرما و یا مواد شیمیایی  به منظور تخریب بافت، توقف خونریزی و پیشگیری از پخش شدگی عفونت) و یا در زخم های فشاری (بستر) اتفاق می افتد. برخی عوامل موثر در تشکیل “Eschar” عبارتند از:

  • بی تحرکی
  • افزایش سن
  • فلج شدن بدن
  • ضعیف بودن بیمار
  • سپری شدن دوره نقاهت جراحی
  • بودن در کما
  • مصرف دخانیات
  • داشتن پوست خیلی خشک و یا خیلی مرطوب

عوارض جانبی تشکیل

در صورتی که پوست باز باشد، راه ورود باکتری ها به بستر زخم باز می شود و شاهد عفونی شدن زخم و یا سلولیت و یا پخش شدن عفونت در بدن خواهیم بود. در برخی موارد، با تشدید عفونت، احتمال درگیری استخوان ها و مفاصل نیز افزایش می یابد.

تشخیص

جهت تشخیص “Eschar”، ابتدا پزشک به بررسی زخم و معاینه پوست اطراف آن می پردازد. بررسی عمق و اندازه زخم بسیار مهم می باشد. یکی دیگر از مواردی که اهمیت دارد، بررسی سوابق پزشکی بیمار می باشد چرا که ابتلا به هر گونه اختلال و بیماری بر توانایی بدن در بهبود زخم  تاثیر می گذارد.

آیا راهی برای پیشگیری از تشکیل “Eschar” وجود دارد؟

پیشگیری از تشکیل مجدد “Eschar” بسیار اهمیت دارد و این نکته را در نظر داشته باشید که پیشگیری به مراتب راحت تر از درمان است.

  • تغییر پوزیشن افرادی که برای مدت زمان طولانی در بستر بیماری هستند و یا از ویلچر استفاده می کنند، باعث می شود تا از میزان فشار وارده به یک قسمت از بدن کاسته شود. که معمولا توصیه می شود وضعیت قرارگیری بیمار هر 15 دقیقه یک بار تغییر کند.
  • تمیز و خشک نگه داشتن پوست نیز یکی دیگر از اقداماتی است که کمک موثری به پیشگیری از تشکیل “Eschar” می کند. افرادی که قادر به نگه داشتن ادرار و مدفوع خود نیستند، باید نسبت به تمیز بودن پوست شان بیشتر اهمیت نشان دهند.
  • رژیم غذایی سالم و سرشار از پروتئین، فیبر و زینک، به تسریع روند بهبود زخم کمک می کند. نوشیدن آب و مایعات نیز از خشک شدن پوست پیشگیری می کند.
  • کنار گذاشتن مصرف سیگار و دخانیات و داشتن فعالیت بدنی، با حفظ سلامت بدنی از بروز زخم های فشاری پیشگیری می کنند.

درمان “Eschar

درمان “Eschar” با توجه به علائم و نشانه های موجود در نظر گرفته می شود. به عنوان مثال، در صورتی که نواحی اطراف زخم خشک باشد و علائمی مانند قرمزی مشاهده نشود، برداشتن “Eschar” توصیه نمی شود و بافت “Eschar” به عنوان کاور طبیعی بدن در نظر گرفته خواهد شد.

اگر پوست “Eschar” کنده شود و علائمی از عفونت نیز مشاهده گردد، روش های درمانی مانند دبریدمان و برداشت بافت مرده در نظر گرفته خواهد شد. انواع روش های دبریدمان عبارت است:

  • اتولاتیک، قرار دادن پانسمان آنزیمی بر روی زخم و برداشت بافت مرده
  • آنزیماتیک، استعمال مواد شیمیایی و برداشت بافت مرده
  • مکانیکال، برداشت مواد مرده با استفاده از ابزارهای خاص
  • جراحی، برش بافت مرده

در کنار درمان، به راحتی بیمار نیز اهمیت داده می شود، به همین خاطر، داروهای مسکن جهت کاهش اسپاسم های عضلانی به بیمار داده می شود. مصرف آنتی بیوتیک نیز از بروز عفونت پیشگیری می کند. داشتن رژیم غذایی سالم و سرشار از پروتئین نیز به تسریع روند بهبود زخم کمک می کند.

در موارد شدید، جراحی جهت رفع عفونت و بازسازی پوست اطراف زخم توصیه می شود.

نکته: کلمه scar به معنی جای زخم با کلمه eschar که در این مقاله آمده است اشتباه نشود.

 

Source: https://www.healthline.com/symptom/eschar

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

اسکرول به بالا