انواع زخم دیابتی

آشنایی با انواع زخم های دیابتی

آشنایی با انواع زخم های دیابتی

بیماری دیابت در صورت عدم کنترل درست و به موقع میتواند عوارض جدی به همراه داشته باشد. زخم پای دیابتی از جمله عوارض بیماری دیابت هستند که در صورت عدم کنترل میتوانند بسیار مضر باشند.حتی در موارد شدید شاهد بوده ایم که دیگر نمیتوان از ناحیه ای که دچار زخم های دیابتی شده است ، استفاده کرد.در خصوص اهمیت آشنایی با زخم های دیابتی، ما مقاله ای تحت همین عنوان تهیه و منتشر کردیم تا شما با کسب اطلاعات کافی بتوانید از خود مراقبت کنید.

انواع زخم های دیابتی

به طور کلی می توان زخم های دیابتی را در دو دسته قرار داد. زخم هایی که منشا خارجی دارند مانند زخم پای دیابتی و زخم هایی که منشا داخلی دارند.

زخم های دیابتی خارجی:

در بسیاری از موارد بیماران دیابتی این نوع زخم های دیابتی را جدی نمی گیرند و فرض میکنند که مانند دیگر زخم های عادی روند بهبودی مشخصی دارد. این فرض تا حدودی درست است اما همیشه درست نیست زیرا در برخی موارد زخم های دیابتی خارجی اگر مورد توجه قرار نگیرند، می توانند بیمار را در معرض عوارض جدی قرار دهد. از جمله انواع زخم های دیابتی خارجی میتوان موارد زیر را نام برد:

برش های پوست

سوختگی ها

ضربه ها

کبودی ها و…

زخم های دیابتی داخلی:

این نوع زخم های دیابتی نیاز به توجه و مراقبت های ویژه دارد.در نتیجه باید پزشک و متخصص خود به زخم های دیابتی داخلی توجه کرده و تحت کنترل بگیرد.زخم های دیابتی همچون زخم های پوستی، ناخن های انگشتی ، کالوس و … منشا داخلی دارند که میتوانند موجب شکستگی در پوست و بافت های اطراف آن شوند.در موارد شدید تر احتمال بروز عفونت های باکتریایی وجود دارد.

انواع زخم دیابتی

تشخیص دیابت آنقدر ویرانگر نیست، اما انبوهی از عوارضی که در کمین زندگی با این بیماری وجود دارند، تشخیص آن را به خصوص از نظر جسمی و روحی چالش برانگیز می کنند. در میان بسیاری از مواردی که باید خود را برای آن آماده کنید، خطر زخم پای دیابتی عارضه ‌ای است که اگر درمان نشود، می تواند منجر به عوارض بیشتر (و جدی‌تر) گردد.

در این مقاله، انواع مختلف زخم پای دیابتی را مورد بحث قرار می دهیم – همچنین دلایلی که بایستی سطح قند خون را به طور موثر مدیریت کنید و پاهای خود را به طور منظم توسط یک متخصص پا (پزشک پا) معاینه نمایید نیز مورد بحث و بررسی قرار می دهیم.

زخم‌های نوروپاتیک

زخم‌ نوروپاتیک که در اثر نوروپاتی محیطی ایجاد می‌شوند، معمولاً در نواحی تحت فشار پا مانند نوک انگشتان پا، نواحی اطراف آن‌ها و زیر پا ایجاد می‌شوند. آسیب عصبی ناشی از نوروپاتی محیطی منجر به از دست دادن/ فقدان حس می شود (یعنی می توانید خراش یا بریدگی در پای خود داشته باشید و از آن مطلع نباشید)، که این امر نیز به نوبه‌ی خود منجر به میکروترومای طولانی، تجزیه بافت و در نهایت زخم می گردد.

زخم‌های ایسکمیک

زخم ایسکمیک، که به عنوان زخم شریانی نیز شناخته می شوند، در اثر پرفیوژن ضعیف ایجاد می گردند – شرایطی که طی آن، که خون غنی از مواد مغذی قادر به جریان یافتن و رسیدن به اندام تحتانی فرد نباشد.

زخم های ایسکمیک که معمولاً در پاشنه و انگشتان پا ایجاد می شوند، اغلب دیر بهبود می یابند و در صورت عدم درمان می توانند منجر به بروز عوارض جدی (مانند عفونت، مرگ یا نکروزه شدن بافت و قطع عضو) شوند. زخم های ایسکمیک معمولاً صورتی رنگ هستند و ممکن است دلمه نیز ایجاد کنند.

زخم‌های عصبی

زخم‌ های عصبی که ترکیبی از زخم‌ های نوروپاتیک و ایسکمیک هستند، زمانی رخ می ‌دهند که هم آسیب عصبی و هم گردش خون ضعیف در اندام‌های فرد وجود داشته باشد. این نوع زخم که جدی ترین نوع زخم دیابتی است نیز در صورت عدم درمان می تواند منجر به قطع عضو گردد.

نواحی های رایج برای زخم های عصبی ایسکمیک نوک انگشتان پا و حاشیه پا هستند. این زخم ها معمولا با لایه ای از پوست ضخیم یا پینه ظاهر می شوند.

توصیه اکید پزشکان بر این است که بیماران مبتلا به دیابت، و حتی کسانی که مشکل گردش خون ندارند، حداقل سالی یک بار جهت معاینه به پزشک مراجعه کنند. در صورتی که علائم زخم پای دیابتی دارید، از دست ندادن زمان و اقدام فوری از اهمیت بسزایی برخوردار است. بهتر است در صورت مشاهده علایم زخم به صورت فوری، و در سایر موارد نیز که دچار زخم شده‌اید، هر دو تا سه ماه یکبار برای دریافت درمان‌ های پزشکی مناسب به مطب پزشک متخصص مراجعه کنید. هدف این است که به شما کمک کنیم تا اندام خود را حفظ نموده، دچار قطع عضو نشوید و کیفیت زندگی خود را در سطح خوبی حفظ نمایید.

علل بروز زخم های دیابتی

مشخص است که در افراد دارای بیماری زمینه ای دیابت هرگونه زخمی می تواند جزء زخم های دیابتی محسوب شود، اما اگر فرد سالم دچار علایم زیر باشد، میتوان این احتمال را داد که فرد سالم دچار بیماری دیابت شده است. از این رو افراد سالم باید با مشاهده علائم زخم های دیابتی همچون موارد زیر، به پزشک متخصص مراجعه کنند.

  • درد مزمن
  • التهاب و قرمزی
  • گرما
  • عدم وجود عملکرد ناحیه
  • عفونت
  • بوی بد و بافت مرده
  • سوزش و خستگی
  • آسیب های عصبی
  • تب و لرز شدید

درمان زخم دیابتی

حتما شعار “پیشگیری بهتر از درمان است” را شنیده اید. این شعار برای بیماری دیابت بیش از دیگر بیماری ها قابل قبول است. پیشنهاد میکنم حتما در پیشگیری از بیماری و زخم های دیابتی اقدام کنید. اما اگر کار از کار گذشته باشد، متخصصین، انواع زخم های دیابتی را با روش های زیر کنترل میکنند.

آنتی بیوتیک ها:

این دارو ها معمولا برای زخم های آلوده و عفونی به کار میروند.

جراحی:

در روش جراحی از درمان های زخم های دیابتی، بافت مرده یا آلوده برداشته شده تا بافت سالم درمان و احیا شود.

مراکز مراقبت از زخم :

برخی بیماران که زخم های دیابتی همچون کالوس ، زخم ناخن ، زخم های مزمن و… دارند می توانند تحت مراقبت این مراکز قرار گیرند.

قطع عضو:

در صورتی که درمان زخم های دیابتی ناممکن باشد، برای جلوگیری از پیشرفت زخم به دیگر نواحی ، قطع عضو دیابتی صورت می گیرد. معمولا زخم های عفونی شدید منجر به قطع عضو میشوند.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

اسکرول به بالا